Na “Fast Easy Sick”(2011) en “Fight Eat Sleep” (2013) is “Furious Emphatic Silence” het derde album van het Belgische pianotrio met de typische naam “Too Noisy Fish”, ze behoren inmiddels tot de top in België. Eigenlijk is dat niet verwonderlijk want Peter Vandenberghe (pno), Kristof Roseeuw (contrabas) en Teun Verbruggen (drs) vormen al jaren de ritmesectie van het vermaarde gezelschap “Flat Earth Society”. Ze verwijzen daar zelf ook naar met een knipoog want de initialen van deze band ( F-E-S) komen terug in al hun album titels. De muziek op dit album zit vol met contrasten, daarmee doen ze hun naam eer aan want luidruchtige vissen en de furieuze stilte uit de titel zijn duidelijke tegenstellingen. Alle composities zijn geschreven door Peter Vandenberghe, behalve “Aerobatology” van Kristof Roseeuw en “Can’t stop” van Missy Elliot.

In het nummer “FID (Fredryck In Doubt)” is er een strakke beat van bas en drums waarin de piano akkoorden in het begin meegaan maar allengs beginnen rond te cirkelen. “FSS (Fiercely Shaken not Stirred)” begint met verstilde piano klanken die sterk doen denken aan Satie maar bas en drums bewandelen een ander pad en ook allerhande elektronische bijgeluiden worden steeds sterker en overstemmen tenslotte de piano. “FUQ (Frequently Unanswered Questions)” begint tumultueus met swingende bas en drums en een razende piano in Cecil Taylor stijl, waarna de rust invalt en we belanden in een soortement van kamerjazz maar wel met hier en daar scherpe dissonanten. Het eindigt dan weer heel sereen, bijna klassiek.

De “muziek” van Missy Elliot valt bij mij net zoals de meeste hip hop onder de noemer teringherrie, maar het moet gezegd worden de versie van de herrie visjes klinkt niet verkeerd met een stevige beat van piano, bas en drums die consequent wordt volgehouden en tenslotte een vunzige overstuurde bassolo. “Aerobatalogy” heeft een soort stop & go thema, steeds verandert de muzikale insteek zodat de luisteraar op het verkeerde been wordt gezet, heel lucide en boeiend. “FWM (Fractal Wrist Movement)” is ook zo’n mindtwister, het begint met een vloedgolf aan bijna atonale tonen waarna er een boemeltreintje wordt opgezet door bas en drums waar de piano zwierige heldere akkoorden overheen drapeert, geweldig.

De finale met “Nordic Laundry” schetst het beeld van koud ijslandschap waarin de elektronische effecten het geluid van een krakende gletsjer oproepen en tintelende piano klanken overkomen als brekende ijspegels. Een geweldige ontdekking dit trio en eens temeer het bewijs dat de jazz in België springlevend is en van een hoog niveau. De cd werd geproduceerd , opgenomen, mixed en mastered door Oz Fritz , bekend van zijn werk met Tom Waits, John Cale en John Zorn, dat zegt iets over de klasse van TNF.

Jan van Leersum.